جیانی کواچوویچ بر این باور است که دو فلز مس و لیتیوم به دلیل داشتن پتانسیل ویژه و منحصر به فرد، صعود چشمگیری را در آینده ثبت خواهند کرد.
به گزارش شبکه اطلاعرسانی طلا و ارز، سایت «کیتکونیوز» در یادداشتی اظهارات جیانی کواچوویچ، بنیانگذار لیتیومبنک ریسورسز (LithiumBank Resources) و نویسندهی کتاب پرفروش «برقکار من پورشه میراند» را نقل میکند و مینویسد: همانطور که بازارها خود را برای دیدن یک «ابر چرخه کالا» که در دههی آینده به واسطهی برق هدایت میشود، آماده میکنند، مس بازار صعودی را تجربه خواهد کرد که تا ۱۰ دلار در هر پوند خواهد رسید.
کواچوویچ افزود: «ما به سوی یک ابر چرخه کالا میرویم، به ویژه با چیزهایی که به عنوان خوراک به آیندهی انرژی میدهیم. یک چرخش مداوم برای برقرسانی وجود دارد. هر چه انرژی تولید، حمل و نقل و مصرف سبزتر و پاکتر باشد، تقاضا برای مس بیشتر میشود… شما میتوانید بر اساس تورم، مس را با قیمت ۹ یا ۱۰ دلار در هر پوند مشاهده کنید.
مس که در حال حاضر نزدیک به ۳.۸۰ دلار در هر پوند معامله میشود، در وسایل نقلیهی الکتریکی و پنلهای خورشیدی و همچنین در واحدهای بادی، آبی و زمین گرمایی استفاده میشود. در مقایسه با سوختهای فسیلی و منابع انرژی هستهای، مس پنج برابر بیشتر در سیستمهای انرژیهای تجدیدپذیر استفاده میشود.
کواچوویچ خاطرنشان کرد: «صنعت مس بسیار مفید خواهد بود؛ مسئله این است که خورشید، باد یا سایر منابع [منابع تجدیدپذیر] برق را به طور مستقیم یا در باتری ذخیره کنند و سپس حمل و نقل الکتریکی را مورد استفاده قرار دهند. این قدرت مس است.»
کوواچویچ ادعا کرد که علاوه بر مس، لیتیوم نیز به یک «ماده جادویی» در حرکت به سمت برق تبدیل خواهد شد.
بنا به پیشبینی کوواچویچ، لیتیوم و مس دو مبنای اصلی در باتری خواهند شد؛ بنا به اظهارات وی «بزرگترین موهبت جدید توانایی تولید الکتریسیته، عمدتاً روی پشت بام است که ذخیرهی انرژی الکتریکی و توانایی استفاده از آن را، در هر زمان که نیاز بود، ممکن و میسر میکند یا دوباره به شبکه بازگردانده میشود.»
باتریهای لیتیوم یونی در باتریهای خودرو استفاده میشوند و لیتیوم به ویژه در خودروهای الکتریکی استفاده میشود. کوواچویچ بر این باور است که لیتیوم و مس این پتانسیل را دارند که انرژی کشورها را «مستقل و بدون انتشار گازهای گلخانهای» کنند، چرا که کشورها به سمت انرژی به اصطلاح سبز پیش میروند..
وی افزود: «این بزرگترین پاداش در تمام تاریخ است و انرژی را محلی میکند. وقتی من یک توربین بادی میسازم، مدت بیست سال خواهد ماند… وقتی یک پروژهی خورشیدی برای خودم یا جامعهام میسازم، برای ده تا بیست سال خواهد بود؛ پس هرگز اینطور نیست که بتوانید چنین سوزاندنی را به نحوی بیپایان در یک نیروگاه زغالسنگ ادامه دهید.»